Tarihi en az MÖ 7500 e kadar eskiye dayanan ilk tuğla buluntuları, güneşte kurutulmuş şekilli çamur kütlelerinden ibaretti. Bunlar örneğin Mezopotamya ve bugün Pakistan olarak bilinen yerdeki kadim uygarlıklar için bir inşaat aracıydı. Gelgelelim pişirme tekniklerinin gelişmesinden itibaren tuğla, tüm yapı malzemeleri içinde en dayanıklı olanlardan biri haline geldi. Birçok stil ve desende sıra sıra dizilen, kireçten çimento ve hatta tutkala kadar envai çeşit materyalle bağlanan tuğlalar evler için sağlam bir taşıyıcı dış cephe meydana getirir. Düzgün dizilebilmeleri için tuğlaların eşit boylarda yapılması gerekir, bu yüzden ülkeler tuğla boyutları için standartlar geliştirmiştir. İşin ilginç tarafı, bu standartlar birbirinden çok ama çok farklıdır.
Bugün Edam Müzesi'nin bulunduğu, 1540 yılına tarihlenen bu Felemenk evi, kademeli yükselen dekoratif tuğla kalkanıyla harika görünür. Çok amaçlı kullanılabilen malzeme, bina yapımcılarına etkileyici yapıları ve desenleri nispeten kolayca yaratma imkanı vermiş, bu da tuğlayı mimarlar için günümüze değin cazip kılmıştır.
Eklemek istediklerinizi yorum kısmına ekleminizi rica ederim.